از زمزمه دل تنگیم از همهمه بیزاریم

    نه طاقت خاموشی نه میل سخن داریم

     

    آوار پریشانیست ، رو سوی چه بگریزیم

    هنگامه ی حیرانیست خود را به که بسپاریم

     

    تشویش هزار (( آیا)) ، وسواس هزار ((اما))

    کوریم و نمی بینیم ور نه ، همه بیماریم

     

    دوران شکوه باغ از خاطرمان رفتست

    امروز که صف در صف خشکیده و بی باریم

     

    دردا که هدر دادیم آن ذات گرامی را

    تیغیم و نمیبریم ، ابریمو نمی باریم

     

    ما خویش ندانستیم بیداریمان از خواب

    گفتند که بیدارید؟گفتیم که بیداریم

     

    من راه تو را بسته ، تو راه مرا بسته

    امید رهایی نیست وقتی همه دیواریم

حسین منزوی

***

من از این روزهـــای پــوچ و محنت بــار  بـیزارم

و حتی از همین جـــان کنــدن اشعـــــــــــار بیزارم

چنـــان ماهی میـــان تنگ خود سر در گـُم خویشم

از ایـن چرخیـــدن پیوسـته در تکــــــــــرار بیزارم

هجوم خاطـــــــراتت را به قلب خویــــش می بندم

من این سویم،تو آن سویی،از این دیـــوار بیزارم

نبــودی تو، نخـــواهی بود،اصــلا ًهیچ،هیچ ِهیچ

نمی دانـم چـــــرا امّـا از این اِنکــــــــــار بـیزارم

تو باید با...ومن باید...وباید بعد از این هرگز...

نمی خواهم"نباید"، من از این اجبـــــــار بیزارم

 پـــریـدن را نمی فـهــــمم وبــودن را بـدون تــــو

از این دنیـــــای بی تــو بــر ســـرم آوار بیـزارم

حسن شیرزاد

****

وقتی تو نیستی

نه هست های ما چونان که بایدند

                نه باید ها

مثل همیشه آخر حرفم و حرف آخرم را با بغض میخوانم

عمریست لبخند های لاغر خود را در دل ذخیره میکنم

باشد برای روز مبادا

اما در صفحه های تقویم

روزی به نام روز مبادا نیست

آن روز هرچه باشد

               روزی شبیه دیروز

                           روزی شبیه فردا

                                    روزی درست مثل همین روزهای ماست

اما کسی چه میداند

       شاید امروز نیز روز مبادا باشد

وقتی تو نیستی

        نه هست های ما چونان که بایدند

                   نه باید ها

                              هر روز بی تو روز مباداست

آیینه ها در چشم ما چه جاذبه ای دارند

آیینه ها که دعوت دیدارند

دیدارهای کوتاه

       از پشت هفت دیوار

              دیوارهای صاف

                      دیوارهای شیشه ای شفاف

                                    دیوارهای تو

                                    دیوارهای من

                                                دیوارهای فاصله بسیارند

آه..

       دیوارهای تو همه آیینه اند

               آیینه های من همه دیوارند

قیصر امین پور

پ.ن: فاصله افتاده بین من و او...

پرده‌ای از پرند س‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍یم اندود                 ماه بر دوش شام گسترده
روشن و دلکش و خیال‌انگیز               وز نسیم شبانه افسرده
و اندر اعماق آشیانه خویش              سر خود مرغ حق فرو برده
یاد بیداری و تلاش و سخن                از خیال زمانه بسپرده
نیمی از شام هجر بگذشته               صحبت غم به جانم آورده
خواب بگریخته زدیده من                    دامن از اشک چشم پر کرده
لیک با رنج جانگداز فراق                    روح باز از غمش نیازرده
یاد مهر حیات‌بخش «مه»م                زنده می‌دارد این تن مرده
لاله حاوی او چراغ شب است             نور بر شام هجر بسپرده
یا رب از جور دهر برهانش                  تا که برهاند این سرا پرده
……………..
این شعر در سال 1344 و برای بانو پروین خلیلی سروده شده است. نکته ی جالب در این شعر این است که از کنار هم قرار گرفتن  اولین حرف مصرع های اول نام پروین خلیلی و اولین حرف مصرع های دوم نام موسی صدر آشکار می شود!
این شعر در شب شعر یاد توسط مهندس مهدی فیروزان داماد امام و مدیر عامل شهر کتاب قرائت شد.

چند روز قبل که بزرگداشت استاد شهریار بهانه ای شده بود برای بزرگداشت شعر و ادب پارسی در تقویم های فراموشکار ما، استاد اسماعیل آذر مهمان برنامه ی سیمای خانواده بود. به دلیل علاقه ی شهریار به اشعار حافظ، استاد در انتهای برنامه از بینندگان خواست که نیت کنند تا تفالی به حافظ بزنند. نیت من هم که در همه حال مشخص است: امام موسی صدر... وقتی استاد آذر دیوان رو گشودند، نتیجه ی تفال به قدری زیبا بود که راضی نشدم اینجا بیانش نکنم:

یار دارد سر صید دل حافظ یاران                                  شاهبازی به شکار مگسی می‌آید

***

 درست است که در مورد امام موسی صدر استنباط بر اساس تحلیل و احساس جایی ندارد ولی من نمی توانم انکار کنم که دلم به بهانه ی این نشانه ها روشن است. این تفال و تمام تفال هایی که خودم به حافظ زدم، پیشگویی آن زن کوفی که قبل از انقلاب، آزادی امام را پیش بینی کرده بود. ( این گمشده ی شما در یک جا مانند یوسف صدیق زندانی و سالم است؛ و هیچ راهی با خارج برای او نیست و از خارج هم هیچ ارتباطی با او ممکن نیست؛ لیکن در یک "تحول جهانی آزاد" خواهد شد،)، خواب مرحوم آیت‌الله میرزا علی احمدی میانجی و تصریح ایشان که امام صدر زنده است و ذخیره الهی، تا روزی ان‌شاءالله باز گردد و به درد اسلام و مسلمین خورد، سوال آیت‌الله شیخ جعفر سبحانی در عالم خواب از خود امام صدر و پاسخ امام  که زنده و هنوز در همین دنیای ما هستند، تصریح مرحوم آیت‌الله شیخ محمد تقی بهجت طی دهه‌های گذشته بیش از یک بار در حضور برخی میهمانان خود، آقایان سید احمد موسوی - برادر عروس آن بزرگوار - و محمد علی مهتدی که امام صدر در قید حیات است، و نشانه های دیگر، البته مبنای تشخیص نیستند، اما دل مرا عجیب گرم می کنند. همین نشانه هاست که به من و دیگر یاران صدر اجازه نمی دهد که از یاد امام غافل شویم.

قاصدک ! هان ، چه خبر آوردی ؟

از کجا وز که خبر آوردی ؟

 خوش خبر باشی ، اما ،‌اما

گرد بام و در من 

 بی ثمر می گردی

انتظار خبری نیست مرا 

 نه ز یاری نه ز دیار و دیاری باری

برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس 

 برو آنجا که تو را منتظرند 

 قاصدک

در دل من همه کورند و کرند

دست بردار ازین در وطن خویش غریب

قاصد تجربه های همه تلخ 

 با دلم می گوید 

 که دروغی تو ، دروغ 

 که فریبی تو. ، فریب 

 قاصدک ! هان ، ولی ... آخر ... ای وای 

 راستی آیا رفتی با باد ؟

با توام ، ای! کجا رفتی ؟ ای

راستی آیا جایی خبری هست هنوز ؟

مانده خاکستر گرمی ، جایی ؟

 در اجاقی طمع شعله نمی بندم خردک شرری هست هنوز ؟

 قاصدک

ابرهای همه عالم شب و روز

در دلم می گریند

...