<!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:Calibri; panose-1:2 15 5 2 2 2 4 3 2 4;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal { mso-style-parent:""; margin-top:0in; margin-right:0in; margin-bottom:10.0pt; margin-left:0in; line-height:115%; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif";} .MsoChpDefault { font-family:"Calibri","sans-serif";} .MsoPapDefault { margin-bottom:10.0pt; line-height:115%;} @page WordSection1 {size:8.5in 11.0in; margin:1.0in 1.0in 1.0in 1.0in;} div.WordSection1 {page:WordSection1;} -->

در این شبها بیشتر از همیشه از تفاسیر نابت از "قدر" سرشارم. شب قدری که "پیوند بی واسطه ی زمین و آسمان است"؛ که "اراده ی مستقیم خداوند و نیروهای الهی با زمین پیوند می خورند"؛ که "شب مشخص شدن همه چیز و تشریع الهی و سعادت جاودانگی بشر و سلام است"؛ که "تاثیرش چندان است که از هزار ماه دوران حکومت بنی امیه متاثر و نابود نخواهد شد"، سی و سه سال از دیکتاتوری قذافی که جای خود دارد!
در این شب های تقدیر با قلبی دردمند اما هم چنان امیدوار برای رهایی دعا می کنم، که "امید، حقیقت زندگی است" و ایمان دارم که "خداوند کریم تر است" و "هیچ دستی بالاتر از دست او نیست".
پ.ن.1: این متن رو چند روز قبل نوشتم. اون موقع سرعت تحولات به این شدت نبود. خدایا عجب شب های قدری شده!
پ.ن.2: فقط می تونم بگم بی صبرانه مشتاق دیدار امامم...
پ.ن.3: جا داره ایران هم برای پیگیری سرنوشت امام موسی صدر در دادگاه لاهه تلاشی بکنه. فک کنم فردا قراره مجلس درباره ی امام و وضعیت لیبی بحث کنه.