پایگاه اینترنتی مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، هم‌زمان با آغاز نمایشگاه کتاب 92، صفحه ویژه‌ای با این موضوع راه‌اندازی کرده است.

به گزارش روابط عمومی مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، در این صفحه آخرین اخبار و اطلاعات مربوط به غرفه مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر در این نمایشگاه قرار می‌گیرد.

این صفحه دربردارنده بخش‌های مختلفی از جمله «اخبار نمایشگاه»، «معرفی محصولات مؤسسه»، «پرفروش‌های غرفه»، «برنامه مهمانان غرفه» و «گزارش‌های روزانه» است.

برای بازدید از صفحه اینجا کلیک کنید.

غرفه انتشارات مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، در سالن شبستان مصلای تهران، راهرو 7، غرف? 14، پذیرای علاقه‌مندان به امام موسی صدر و آثار ایشان است.

نویسنده کتاب «دختری از تبار هدایت» با اشاره به ماجرای سخنرانی غرای شهیده بنت‌الهدی صدر در حرم علوی گفت: بنت‌الهدی صدر همچون مادرش حضرت زهرا (س)، ‌ غریبانه مبارزه کرد، غریبانه به شهادت رسید و غریبانه دفن شد و مزارش نیز ناپیدا ماند.

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مراسم بزرگداشت دو شهید خاندان صدر یعنی آیت‌الله سید‌محمدباقر صدر و خواهرش بنت الهدی صدر به همت مؤسس? فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، همزمان با سالگرد شهادت این دو شهید بزرگوار عصر دیروز، چهارشنبه 28 فروردین‌ماه در محل این مؤسسه برگزار شد.

در این مراسم آیت‌الله اراکی، دبیر کل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، فریبا انیسی، نویسنده کتاب «دختری از تبار هدایت» در شرح زندگی شهیده بنت‌الهدی صدر، یاسین علی استاد فرانسوی اقتصاد و محقق اندیشه‌های اقتصادی شهید صدر و تعدادی از اعضای خانواده‌های امام موسی صدر و شهید محمدباقر صدر حضور داشتند.

فریبا انیسی، با اشاره به سختی‌های جمع آوری اطلاعات در مورد حیات و فعالیت شیهده بیت‌الهدی صدر گفت: پس از شهادت شهیده بنت‌الهدی صدر اولین اطلاعات در ایران در مورد او از طریق پیام امام خمینی به دست آمد. در مراحل اولیه تالیف اثر هیچ اطلاعاتی از ایشان نداشتیم و مجبور شدیم فرد به فرد به دنبال شاگردان ایشان بگردیم.

وی ادامه داد: در دوران تالیف کتاب نکته جالبی که توجه مرا جلب کرد این بود که تمام بانوان محجبه و فرهنگی امروزی عراق که ما به آنان سر می‌زدیم، همگی به نوعی شاگرد شهیده صدر بوده‌اند.

نویسنده کتاب دختری از تبار هدایت با بیان اینکه شهیده صدر یک الگوی عملی و زنده از سیره حضرت زهرا (س) در عصر ما بوده است، ادامه داد: او بدون آنکه مدرسه برود، معلم شد و فعالیت خود را گسترش داده تبدیل به یک مبلغ دینی شد. خانم‌هایی که با ایشان مراوده داشته‌اند از اشعار ایشان می‌گویند که برای آموزش آداب اجتماعی و آموزه‌های اسلامی به کودکان از آن استفاده می‌کرده است و از سوی دیگر از طریق داستان‌هایش تمام مطالب سیاسی و اجتماعی را به مخاطبان خود انتقال می‌داده است.

انیسی درباره تاثیرات فعالیت‌های فرهنگی و آموزشی شهیده صدر گفت: در یک مقطع از تاریخ در دانشگاه بغداد فقط 20 دختر محجبه دانشجو که نمازخوان بودند وجود داشته است که همگی آنان از شاگردان بنت‌الهدی صدر بوده‌اند.

وی با اشاره به دوره تشدید فشار‌ها بر روی خاندان صدر از سوی رژیم بعث صدام گفت: رژیم ابتدا مدارسی را که ایشان تاسیس کرده بودند تعطیل می‌کند و سپس امکان تبلیغ را از او می‌گیرد که با این حال ایشان سخنرانی‌هایی را با در نظر گرفتن شرایط امنیتی به صورت مخفیانه برای زنان انجام می‌داده است. بعد‌ها که ایشان در حصر خانگی قرار می‌گیرد، در اوایل یک ماه در حصر کامل به سر می‌برد که امکان انتقال آب و نان هم به خانه نبوده است، به طوری که مجبور می‌شود نان‌های خشک در خانه را آب زده و بخورد، اما بعد‌ها با جسارت یکی از شاگردان ایشان که دو سبد نان و غذا برای ایشان می‌آورد، این حصر شکسته می‌شود و بعد تنها خادم خانه اجازه خروج از خانه و خرید مایحتاج را پیدا می‌کند.

انیسی با اشاره به فعالیت‌های سیاسی شهیده صدر به نقش ایشان در قیام رجب پرداخت. وی گفت زمانی که رژیم بعث شهید صدر را دستگیر می‌کند، خواهر ایشان به حرم علوی می‌رود و در آنجا سخنرانی غرایی را انجام می‌دهد؛ به طوری که درشهر هرج و مرج ایجاد شده و حکومت مجبور به آزاد کردن شهید صدر می‌شود. بعد از این ماجرا زنان نیز وارد سیاست می‌شوند و گروهی از زنان با حضور در نزد شهید محمدباقر صدر با ایشان بیعت می‌کنند و عهدنامه‌ای را می‌نویسند که اکنون نیز موجود است.

وی در پایان گفت: بنت‌الهدی صدر همچون مادرش حضرت زهرا (س)، ‌ غریبانه مبارزه کرد، غریبانه به شهادت رسید و غریبانه دفن شد و مزارش نیز ناپیدا ماند.

سایت تورجان: علی اشرف فتحی

کشور عراق و شیعیان آن که اکثریت جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهند، پس از جنگ جهانی اول سال‌های بسیار سختی را گذراندند. سه واقعه خونین جنبش جهاد (1914 میلادی)، قیام نجف (1918 میلادی) و انقلاب 1920 میلادی ضربات سهمگین سیاسی، اجتماعی و روانی بر مردم این کشور وارد کرد. با استقرار نسبی ثبات و آرامش در عراق پس از تشکیل حکومت سلطنتی، شیعیان و حوزویان عراق به ویژه حوزه نجف مجبور به حاشیه‌نشینی و دوری از سیاست شدند. آنها به نخستین پادشاه عراق جدید و مستقل تعهد داده بودند که در امور سیاسی و حکومتی دخالت نکنند. با این حال، شهر و حوزه کاظمین مقاومت بیشتری در برابر فشار حاکمان جدید بغداد از خود نشان داد و در طول سالیان مقاومت در برابر اشغال‌گری بریتانیا نیز اهالی و روحانیون این شهر فعالیت چشمگیری علیه اشغالگران داشتند.

آمنه صدر در چنین فضایی به سال 1356 قمری (1316 شمسی و 1937 میلادی) در شهر کاظمین متولد شد. همان سال در تکریت، شهری بالاتر از کاظمین، صدام حسین به دنیا می‌آید. نظامی سیاستمداری که 43 سال بعد قصد جان آمنه (بنت‌الهدی) و برادرش آیت‌الله سید محمد باقر صدر را کرد و این دو مانع بزرگ را از سر راه خود برداشت تا اهداف بلندپروازانه خود را بهتر و سریع‌تر پیگیری کند. آمنه صدر که محصول چنان محیط و فضای متلاطمی بود، پس از تحصیل در سطوح مختلف حوزوی نزد روحانیون ارشد خانواده‌اش، در سنین جوانی به یکی از نویسندگان و شعرای خوش‌ذوق و خوش‌قریحه عراقی بدل شد. مقالات وی در کنار مقالات برادرش و دیگر علما و روحانیون فعال حوزه‌های عراق همچون علامه سید مرتضی عسکری، شهید سید محمدباقر حکیم، سید محمدحسین فضل‌الله و شیخ باقر شریف القرشی در نشریه «الأضواء» منتشر می‌شد، در حالی که آمنه در زمان انتشار این مقالات فقط 24 سال داشت و این نشان از فضای با نشاط در میان زنان و دختران شیعه عراقی در سال‌های پیش از ظهور حزب بعث دارد.

از آمنه صدر که مخاطبانش او را بیشتر به نام «بنت‌الهدی» می‌شناختند، مقالاتی همچون «نظر زن در ازدواج»، «جایگاه زن شایسته در نگاه امام صادق (ع)» و «زن و فرهنگ» در سال 1380 قمری (1339 شمسی) در ستون ثابت «صوت المرأة المسلمة» در نشریه الأضواء منتشر شده است. در آن زمان، مرجعیت شیعه بر عهده آیت‌الله‌العظمی بروجردی در قم بود که آخرین ماه‌های حیات خود را سپری می‌کرد و در نجف که محل فعالیت بنت‌الهدی صدر و برادرش شمرده می‌شد، آیت‌الله‌العظمی سید محسن حکیم زعامت حوزه نجف را بر عهده داشت.

هجوم امواج اندیشه‌های غربی به کشورهای اسلامی و به ویژه عراق پس از جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراتوری عثمانی شدت گرفت و کشور عراق نیز که به اشغال بریتانیایی‌ها درآمده بود، به یکی از اهداف اصلی اجرای برنامه‌های فرهنگی و آموزشی غربی‌ها تبدیل شد. انگلیسی‌ها با شتاب و کوشش تمام تصمیم گرفتند تا نظام آموزشی عراق را دگرگون کرده و تحصیل دختران و زنان را در مدارس و دانشگاه‌های جدید تسهیل کنند. نیروهای مذهبی عراق به ویژه در مناطق شیعه‌نشین، از زمان رخداد مشروطه در ایران و عثمانی به سمت تأسیس مدارس جدید گرویده بودند و آخوند خراسانی و دیگر مراجع وقت از این اقدامات پشتیبانی می‌کردند. هرچند بعدها به دلیل غلبه تعالیم غربی و گسترش فرهنگ اروپایی در میان دانش‌آموختگان این مدارس، نگرش منفی در برخی روحانیون و علما از جمله میرزای نائینی نسبت به این مدارس پدیدار شد.

بنت‌الهدی صدر جوان، که تحصیلات حوزوی خود را تا مدارج بالایی ادامه داده بود، همزمان با نویسندگی و شاعری در تأسیس و اداره مدارس دخترانه «الزهراء» مشارکت فعال داشت و از چنین پتانسیل مهمی غفلت نکرد. تلاش وی همچون دیگر چهره‌های حوزوی عراق بر این بود که از هویت مذهبی خود و دیگر زنان عراقی در برابر موج غرب‌گرایی و غرب‌زدگی در میان دختران جوان دفاع کند. او از ابزارهای ادبی همچون شعر و داستان مدد می‌گرفت تا زنان را به هویت و جایگاه دینی خود واقف کند و از نهاد «خانواده» به عنوان یک «مطلوب دینی» دفاع نماید.

عناوین کتاب‌های غالبا داستانی بنت‌الهدی می‌تواند گویای دغدغه‌های این بانوی عراقی در سال‌های دهه شصت و هفتاد میلادی باشد: در جستجوی حقیقت، خانه گمشده، دیدار در بیمارستان، دو زن و یک مرد، شخصیت زن مسلمان، فضیلت پیروز است، سختی و فراخوانی، بر بلندی‌های مکه، زن در کنار پیامبر، ملاقات با عروس، داستان انتخاب همسر، ای کاش می‌دانستم، آخرین هدیه.

طرح جلد دو نمونه از آثار داستانی بنت‌الهدی صدر

بنت‌الهدی در مقاله «نظر زن در ازدواج» به رنج‌هایی اشاره می‌کند که زنان در جامعه عراق از ناحیه بدرفتاری مردان تحمل می‌کنند و این بدرفتاری‌ها و ستم‌ها به اسلام نسبت داده می‌شود. وی خطاب به زنان می‌گوید که این رفتارها و تضییع حقوق زنان با «روح اسلام و تعالیم حکیمانه آن» بیگانه است و خود وی نیز چنین ستم‌هایی را بر زنان و دختران احساس کرده است.

بنت‌الهدی صدر که از یک خاندان روحانی صاحب‌نام حوزه برخاسته بود، از رفتار «استبدادی» برخی مردان که قصد دارند سرنوشت دختران و زنان خود را بدون مشورت با آنان و طبق امیال خود رقم بزنند، به شدت انتقاد کرده و به زنان یادآوری می‌کند که اسلام برای نابودی ظلم و مجازات ظالمین آمده و نه برای ایجاد یک نسل تحت ستم. به عقیده بنت‌الهدی، اسلام بر خلاف سایر اقوام شرق و غرب که جایگاه تحقیرآمیزی برای زنان در نظر می‌گرفتند، مردان را در کنار زنان قرار داده و حقوق اجتماعی آنها را در نظر گرفته است.

بنت‌الهدی صدر در مقاله «زن و فرهنگ» نیز با اشاره به «هجوم فرهنگ بیگانه به کشورهای اسلامی»، از محسنات مادی تمدن غرب سخن گفته و در عین حال بر ضرورت حفظ هویت دینی در برابر هجوم این فرهنگ «استعماری» تأکید کرده است. وی در داستان‌هایی که نوشته است، نیز به برخی عادات غلط میان زنان اشاره کرده و با زبان هنر درصدد اصلاح آنها برآمده است.

به عنوان نمونه در داستان «ملاقات با عروس» به برخی عادات و رسوم بیهوده و پرهزینه در مراسم عروسی اشاره می‌کند که تنها به اتلاف وقت و صرف هزینه‌های گزاف منجر می‌شده‌اند. یا در داستان «انتخاب همسر» می‌بینیم که بنت‌الهدی به جوانان توصیه می‌کند که در ازدواج به دنبال شریک زندگی باشند و نه شریک تجاری، و از نگاه مادی به مسأله ازدواج بپرهیزند. در دو داستان «فضیلت پیروز است» و «دو زن و یک مرد» نیز به خودباختگی فکری و اخلاقی جوانان و زنان در برابر فرهنگ غرب اشاره شده و چهره‌ای منفی از این خودباختگی در حیات اجتماعی مردم عراق به تصویر کشیده می‌شود.

در داستان «در جستجوی حقیقت» نیز وی به رابطه میان علما و جوانان اشاره می‌کند و تلاش‌های خیرخواهانه و اجتماعی این عالم دینی را که بی‌شباهت به برادرش آیت‌الله سید محمدباقر صدر نیست به تصویر می‌کشد. وی این داستان را در سال 1979 یعنی یک سال پیش از شهادت خود و برادرش نوشته است.

بنت‌الهدی صدر در آثار داستانی خود تنها به مسائل و معضلات اخلاقی و اجتماعی جامعه عراق نپرداخته و نگاهی هم به مشکلات جهان اسلام دارد. او داستان «آخرین هدیه» را درباره زنی نوشته که همسرش در جنگ کرامهعلیه صهیونیست‌ها به شهادت می‌رسد. وی در این داستان، کاراکتری تأثیرگذار و پویا از شخصیت یک زن مسلمان ارائه کرده است. «دیدار در بیمارستان» آخرین اثر داستانی بنت‌الهدی صدر است که مدتی پیش از شهادتش نوشته است و در آن به رابطه پزشکی با ایمان مذهبی پرداخته و از جدال‌های فکری میان مؤمنان و تجربه‌گرایان و شکاکان سخن به میان آورده است.

آمنه صدر که اکنون به نام بنت‌الهدی مشهور است؛ (نامی که خود به عنوان نام مستعار کتب، مقالات و اشعار خود برگزیده بود) در سال‌های پایانی عمرش علاوه بر فعالیت‌های آموزشی، مطبوعاتی، ادبی و خیریه، قدم در راهی گذاشت که خود در یکی از مقالاتش در دو دهه پیش از شهادتش پیرامون جایگاه نوین زن در دوره اسلامی از آن سخن گفته بود. وی در آن مقاله که در ستون ثابت متعلق به وی با عنوان «صدای زن مسلمان» در نشریه الأضواء منتشر شد، به ارتقای جایگاه اجتماعی و حضور مؤثر زنان در جنگ‌ها و فعالیت‌های جهادی اشاره می‌کند و در چند سال پایانی عمر 43 ساله‌اش همپای برادرش به مقابله با استبداد صدام حسین برخاست و زنان و مردان عراقی را علیه حکومت بعثی تهییج کرد.

گفته می‌شود که صدام حسین پس از بازداشت و شکنجه آیت‌الله سید محمدباقر صدر و خواهرش بنت‌الهدی در فروردین سال 1359 شمسی، دستور قتل آنها را صادر کرد تا مانع از تکرار جنبشی نظیر انقلاب اسلامی ایران در عراق شود. همچنین احتمال دارد که وی با اعدام این دو چهره تأثیرگذار و فعال شیعی، قصد آماده‌سازی برای حمله به ایران در شهریور همان سال را داشته و این دو مانع را به منظور جلوگیری از هرگونه اعتراض داخلی به حمله به ایران از میان برداشته باشد.

مراسم بزرگداشت آیت الله سید محمدباقر صدر و بنت البه گزارش روابط عمومی مؤسس? فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، در این مراسم آیت الله محسن اراکی رئیس مجمع تقریب مذاهب اسلامی و از شاگردان آیت الله سید محمدباقر صدر سخنرانی خواهد کرد. 

در این مراسم همچنین کتاب «دختری از تبار هدایت» با موضوع زندگی شهید بنت الهدی صدر با حضور نویسنده معرفی خواهد شد. 


این مراسم از ساعت 17 روز چهارشنبه 28/1/1392 در مؤسس? فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر به آدرس تهران، میدان هفت تیر، بالا‌تر از مسجد الجواد، کوچ? شریعتی، پلاک 10، واحد دو برگزار می‌شود و ورود به جلسه برای علاقه‌مندان آزاد است. 

آیت الله سید محمدباقر صدر و خواهر مجاهدش بنت الهدی صدر در روز نوزدهم فروردین سال 1359 به دستور صدام حسین به شهادت رسیدند و این مراسم به مناسبت سالگرد شهادت این دو بزرگوار برگزار می‌شود.

هدی صدر برگزار می‌شود 

اهتمام  هر چه بیشتر رسانه ها به حیات امام موسی صدر

چه عاملی سبب می شود تا مطبوعات و خبرگزاری های داخل کشور اخباری نادرست و گاه متناقض را منتشر کنند و به جبر حرفه ای خبرنویسی تن در دهند؟برای بسیار از افراد جامعه پذیرش اینکه امام موسی صدر زنده است ممکن نیست. آنها هر یک با پرسش هایی از قبیل:

امام موسی صدر کیست؟ چکاره بوده است؟ ایرانی یا لبنانی است؟ اکنون کجاست؟ چند ساله که ربوده شده است؟ برای چه؟ مگر ممکن است کسی 35 سال در زندان دوام بیاورد و نمیرد؟

و بسیاری از سوال های دیگر به دنبال این هستند که ثابت کنند او دیگر زنده نیست و هرگاه خبری مبنی بر شهادت او می آید با حالتی که گویا می خواهند حرفشان را ثابت کنند که امکان ندارد امام موسی صدر در قید حیات باشد، یکدیگر را مخاطب خود قرار می دهند و تفسیر و تحلیل های شخصی خود را بیان می کنند.

در رابطه با پرونده ربودن امام موسی صدر باید به این نکته توجه کرد که پذیرش حیات امام موسی صدر منطقی است که باید به آن اهتمام داشت و با جدیت در دنیایی که او با اندیشه نوینش خلق کرد، قدم گذاشت.

چراکه حقیقت وجودی افراد به بودن یا نبودن مادی آنها نیست؛ بلکه به میزان تاثیرگذاریشان بر محیط پیرامونیشان است.چه بسیار انسان هایی که خلق می شوند و مدتها نفس می کشند اما اصالت آنها را چیزی جز کالبدی متحرک و فاقد تاثیر گذاری تشکیل نمی دهد.

اینکه هر از چند گاهی  رسانه های ایران بی آنکه از صحت برخی از اخبار که آن هم در رسانه های عربی و از منابعی که  می خواهند به گونه ای خود را از اتهام دست داشتن در پرونده ربودن رهبر شیعیان لبنان مبرا کنند، گوی کپی کردن را از یکدیگر می ربایند نشان دهنده  آگاهی نداشتن از حقایق پرونده ربودن امام موسی صدر است.

آن ها بر اساس اصلی نادرست در علم ارتباطات و رسانه، سعی بر این دارند تا در قرن بیست و یکم که آن را «عصر ارتباطات» نامیده اند بر اساس ارزش های خبری تعریف شده، هر گونه خبری که مبنی بر حیات یا شهادت رهبر ایرانی تبار شیعیان لبنان است را منتشر کنند. اما سوال اساسی اینجاست که چه عاملی سبب می شود تا مطبوعات و خبرگزاری های داخل کشور این اخبار نادرست و گاه متناقض را منتشر کنند و به جبر حرفه ای خبرنویسی در مورد فراگیر بودن خبر تن در دهند؟

بهتر نیست پیش از انتشار هر خبری درباره امام موسی صدر برسی ها اولیه از درستی یا نادرستی اخبار صورت بگیرد؟

از نوع فعالیت برخی از رسانه ها و عملکردشان در خصوص انتشار اخبار نادرست و کذب در مورد شهادت امام موسی صدر می توان این چنین برداشت کرد، که آنها حقیقت حیات یکی از برجسته و تاثیر گزارترین رهبران لبنان را که ملیتی ایرانی دارد با اخباری که منتشر می کنند به درامی رسانه ای تبدیل کرده اند. کم نیستند حجم اخباری که چند روز پس از انتشار، تکذیب می شوند. در چنین شرایطی به بازیچه گرفتن احساسات مردم و ملتهب کردن فضای اجتماعی کشور، اگر در کوتاه مدت تاثیری در اصول حرفه ای اصحاب رسانه نداشته باشد قطعا در دراز مدت آبستن شک و تردید مخاطبان خواهد شد.چراکه شاید آنها گمان کنند که رسانه و مطبوعات از اعتماد مردم سوء استفاده می کنند و مردم را ساده لوح یا ساده دل می انگارند.

نکته قابل توجه در انتشار اخبار مربوط به امام موسی صدر این است که باید به مساله حیات وی تاکید داشت. یادآوری این نکته نیز قابل توجه است که مساله "موت فرضی" امام موسی صدر منتفی است. چرا که خانواده وی با استناد و دلایل معتبر از حیات وی مطمئن هستند.بنابر این بهتر است همواره پیش از جانمایی شتاب زده اخبارشان بر روی سایت و یا صفحه روزنامه از صحت اخبار به وسیله خانواده امام موسی صدر آگاهی یابند چرا که آنها بیشتر از هرکسی از پرونده روبودن پدرشان مطلع هستند.

علاوه بر این بد نیست مطبوعات به این موضوع هم توجه کنند که گاهی "قلم" در حکم اسلحه می تواند شخصیتی را ترور و یا از دایره هستی خارج کند. در این صورت اگر بعد روحی و جسمی حیات امام موسی صدر در نوشتارها به فعلیت نرسد، انسانیت انسان ها ارزش خود را از دست خواهد داد. هنگامی می توان توقع احترام به ذات انسان را داشت که بعد روحی و جسمی حیات فعلیت پیدا کند و تنها در این صورت است که ارزش یک انسان مساوی با همه انسان ها خواهد بود. چنان که قرآن کریم می فرماید:

"مَن قَتَلَ نَفساً بِغَیرِ نَفسٍ اَو فَسادٍ فی الاَرضِ فَکانّما قَتَل النّاسَ جَمیعاً و مَن اَحیاها فَکانَّما اَحیَا النّاسَ جَمیعاً"
"هر کس انسانی را بدون قصاص یا فساد در روی زمین بکشد، گویی همه انسان ها را کشته است و هر کس که انسانی را احیا کند، گویی همه انسان ها را احیاء کرده است." پس قتل یک انسان با ملاکی که بیان شد، مانند قتل همه انسان هاست و احیای یک انسان، مانند احیای همه انسان هاست. این انگیزه حقیقی احترام به ذات انسان برای مطبوعاتی که حقیقت و حرمت "قلم" را همه جانبه و عمیق درک کرده اند است.

محمدرضا بختیاری

پ.ن: همین نوشته در سایت یاران صدر