بسمه تعالی
آیا پی گیری سرنوشت امام موسی صدر آسیبی برای منافع ملی و ملت ما دارد؟
مطلبی با عنوان “ماجرای امام موسی صدر تا چند سال دیگر کش داده می شود؟” در تاریخ 12 شهریور 1391 در سایت “بازتاب امروز” منتشر شد. مطلب زیر پاسخی است به اهم سخنان ایشان که به دور از واقعیت و بدون در نظر گرفتن شرایط فعلی پرونده امام موسی صدر نگاشته شده است.
سوال ما از شما این است که چرا نزدیک9 شهریور که می شود بعضی رسانه ها صورت مساله را وارونه جلوه می دهند، انگار که پرونده آقای صدر مشخص شده و خانواده است که دارد مانع تراشی می کند و اصرار بر یک مساله از قبل مشخص شده دارد. درحالی که صورت مساله کاملا برعکس است و این خانواده امام است که یک تنه در مقابل همه مشکلات و موانع به تنهایی درحال تلاش برای روشن شدن سرنوشت پدرشان است.
اگر حقیقتی را شما به عنوان یک رسانه می دانید سندتان را ارائه دهید که اگر متقن و منطقی بود همه ما می پذیریم، اگر نه این همه اصرار بر تمام کردن و به قول خودتان کش دادن مساله از چه روست؟ واقعا چه کسی دارد مساله امام صدر را کش می دهد؟ سرنوشت امام صدر مبهم است اما موهوم نیست.
به هر روی ایرادات فراوانی به متن منتشر شده از سوی شما وارد است از جمله :
1) نزدیکان امام موسی صدر نقطه پایان را رهایی لیبی از دست قذافی قرار دادند.
2) شرط پیگیری و اعلام نتیجه قطعی، کوتاه شدن دست عوامل نظامی لیبی از این کشور بیان شد که این مسئله نیز تحقق یافت و در نهایت اینک دولتی کاملاً مخالف با سیاست های پیشین و سیستم نظامی مخالف با سیستم قبلی بر سر کار است.
3) آمار زندانیان این کشور نیز در دستگاه امنیتی این کشور موجود است.
در این نگاره سعی بر آن شد که پاسخ مبسوطی به ایرادات وارده و مطالبی چند برای روشن تر شدن اذهان مخاطبان ارائه شود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، حضرت امام خمینی با جدیت مسئله ربوده شدن امام موسی صدر را دنبال کردند. ایشان بارها ?فرمودند که: “آقای صدر را من بزرگ کرده?ام و جای ایشان در میان ما بسیار خالی است”. اما برخلاف ادعای نگارنده، مقامات دولتی پرونده امام صدر را در دوره زمانی قابل ملاحظهای، بهویژه در سالهای نخست پس از ربودهشدن ایشان با مسؤولیت و جدیت پیگیری نکردند. نکتهای که نباید نادیده انگاشتهشود این است که علت اصلی ارتباط ایران و لیبی در زمان جنگ تحمیلی به کمکهای تسلیحاتی این کشور به ایران مربوط بود. رفیقدوست، وزیر پیشین سپاهچندی پیش در مصاحبهای گفته بودند “من هیچ وقت به علت مسئولیتی که در سپاه داشتم، بهقصد پیگیری سرنوشت امام موسی صدر به لیبینرفتم. ” یا “در سفر اول به لیبی من 3 تا کشتی اسلحه ومهمات مجانیاز لیبی به ایران آوردم. تنها کشوری که به ما اسلحه و مهماتهبهمی‌کرد، لیبی بود … ”
روند پیگیری پرونده را در دو دولت هاشمی و خاتمی از زبان فیروزان می خوانیم: “پس از جنگدر دولت آقای هاشمی هم همواره به ما گفته می‌شد که آقای هاشمی دارند از کانالهای شخصی پیگیری می‌کنند و نتیجه‌ای هم ارائه نشد. تقریباً آن زمان امیدواریمان را به دولت های ایران رها کردیم” و “ زمانی که آقای خاتمی رئیس جمهور شدند ما خدمت مقام معظم رهبری رسیدیم. آیت‌الله خامنه ای فرمودند که این سال ها کوتاهی شده است و باید جبران کنیم. ” همانطور که مشاهدهمیشود مقام معظم رهبری خود به این کوتاهیها اذعاندارند.
صادق خرازی، سفیر سابق ایران در فرانسه درباره پیگیری پرونده در دولت خاتمی گفتهاند: “زمان دولت خاتمی پرونده امام موسی صدر طی مذاکره با طرف لیبیایی به نتایج مثبتی رسیده بود که متأسفانه به دلیلی خلف وعده مسوولین دولت لیبی که قرار بود موضوعاتی را آشکار کنند، تکمیل نشده است. “
و اما درباره پیگیری پرونده در دولت نهم و دهم؛رفیق دوست، وزیر پیشین سپاه در بخش دیگری از مصاحبهشان گفتهبودند “… تا در آخرین سفری که من در ابتدای دولت نهم به لیبی رفتم … در آن جلسه قذافی خیلی حرف ها زد. من تمام آن حرف ها را الآن نمی‌توانم بگویم. آن روز یک پیشنهادی کرد در مورد امام موسی صدر که به نظر من از این پیشنهاد باید استقبال می‌شد واین داستان سرش بر یک بالینی گذاشته می‌شد … گفت: من یک پیشنهادی می‌کنم. یک هیئت 5 جانبه تشکیل شود؛ مرکب از هیئتی از ایران، لبنان، خاندان صدر، لیبی و سوریه. این ها بیایند در لیبی از زمان آمدن امام موسی صدر و مدارک و اسناد را بررسی کنند، به هر نتیجه‌ای برسند و هر رأیی صادر بکنند، من تسلیم هستم. تو برو به مسئولین ایران بگو، اگر آنها پذیرفتند به من اطلاع بده. من این پیشنهاد را کتباً مینویسم، من آمدم این موضوع را به تهران انتقال دادم، ولی مسئولین دولت نهم موضوع راپیگیری نکردند … “
احتمالات پیش رو در سرنوشت امام صدر
فیروزان، داماد امام موسی صدر و عضو کمیته پیگیری پرونده ایشان، در مصاحبه ای درباره احتمالات پیش رو در سرنوشت امام صدر گفته اند: ما سه احتمال درباره سرنوشت امام صدر داشته‌ایم؛ نخست احتمال شهادت در روزهای نخست ربایش، احتمال زنده بودن و احتمال وفات (مرگ طبیعی).
بعد از سقوط دولت قذافی و ارتباط کمیته پیگیری پرونده با مسؤولان دولت انتقالی فرضیه اول به شدت رد شد. امام صدر ربوده نشد تا بلافاصله به شهادت برسد. به عبارت دقیق تر، انگیزه عامل، ترور امام نبوده است (قرائن دیگری نیز این فرضیه را تأیید می کنند. از جمله آن که مناسب ترین مکان برای ترور امام، خود لبنان بوده است، چنان که کمال جنبلاط رهبر دروزی ها، بشیر جمیل رهبر فالانژیست ها، شیخ حسن خالد رهبر اهل سنت، نخست وزیر رشید کرامی، و رئیس جمهور رنه معوض، همگی در همان شرایط در لبنان ترور شدند).
اخبار حیات
- حداقل 15 خبر بر اسارت امام در سال 1979، 9 خبر بر اسارت ایشان در سال 1980 و 4 خبر بر اسارت ایشان در سال 1981 در نقاط مختلف کشور لیبی دلالت دارند. از جمله این اخبار، تصریحات خبرنگاری انگلیسی به نام میشل کازین در سال 1987 است که به نقل از مقامات عالیرتبه کشور لیبی، بر حیات امام صدر در سال 1981 و اسارت ایشان در منطقه کفرا تاکید کرده است.
- در ژوئیه 1982 و در اولین روزهای حمله اسرائیل به لبنان، فرماندهان نظامی ارتش صهیونیستی اعلان کردند که امام صدر را در یکی از بازداشتگاه های فلسطینی در جنوب لبنان پیدا کرده و به زودی آزاد خواهند ساخت.
- خبر آشکار دیگر دال بر اسارت امام صدر در لیبی، در سال 1986 توسط سفیر لبنان در سنگال و به نقل از مقامات آن کشور اعلان گردید.
- ده سال پس از ربوده شدن امام صدر در سال 1988، خبر دیگری از حیات ایشان توسط آقای سید مهدی روحانی، ایرانی ضد انقلاب مقیم فرانسه منتشر شد. وی به نقل از منابعی که هیچگاه فاش نساخت اعلان نمود، امام صدر به زودی در یکی از کشورهای شمال آفریقا که لیبی نمی باشد، آشکار خواهد شد. امام صدر در موعد تعیین شده آزاد نشد و سید مهدی روحانی به نقل از منابع خود، با استناد به پیچیده شدن اوضاع خاورمیانه، حل قضیه را به آینده ای نامعلوم موکول کرد. مقارن این جریان، قطعه فیلم کوتاهی برای مرحوم آیت الله سید رضا صدر در ایران ارسال گردید، که شخصی شبیه امام صدر را در حیاطی کوچک و زیر نظر دو سرباز، در حال قدم زدن نشان می داد. مرحوم آیت الله صدر بر این اعتقاد بود که شخص نشان داده در فیلم، خود امام صدر می باشد.
از دیگر دلایل حیات و اسارت امام موسی صدر می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- رؤیت امام توسط یک افسر فرانسوی زندانی در لیبی؛
- رؤیت امام در نزدیکی مرز چاد توسط یک تبعه گینه؛
- رؤیت امام توسط برخی اتباع مصری در لیبی؛
- رؤیت امام توسط یک تکنسین لبنانی شاغل در لیبی به هنگام تعمیر تأسیسات برقی زندان؛
- درمان امام در لیبی توسط پزشکی هندی؛
- پیام عرفات مبنی بر رؤیت امام توسط یک فلسطینی در لیبی.
- آقای خرم (سفیر وقت ایران در لیبی) با دستور امام خمینی برای پیگیری پرونده، بعد از دو سال جست وجو به وزارت خارجه گزارشی می دهد که بر اساس آن امام موسی صدر زنده است و در طبقه پایین فلان قصر قذافی زندانی است.
- سال گذشته از سوی چند سایت الجزایری گزارش هایی از بستری شدن امام صدر در سال 2008 در بیمارستان نظامی معیتیقه مخابره شده بود.
اخبار شهادت
در میان مجموعه اطلاعات آشکار سالیان گذشته، چند خبر بر شهادت امام صدر و همراهانشان دلالت دارد:
- از این میان، برخی اخبار به نقل از معارضین قذافی گویای آنند که امام صدر در همان روزهای اول، به دست عوامل قذافی در طرابلس به شهادت رسیده است. طبیعتاً مهمترین ضعف این خبرها آن است که توسط معارضین دولت لیبی گزارش گشته است.
- خبر دیگر که بر شهادت امام در لیبی تاکید دارد، در مارس 1982 و مقارن اختلافات لیبی و سعودی، توسط مطبوعات کشور اخیر منتشر شد. این خبر واقعه شهادت را به آوریل 1981، یعنی سه سال پس از ربوده شدن امام نسبت می دهد. طبیعتاَ اگر امام صدر در همان روزهای اول به شهادت رسیده بود، دلیلی نداشت که مطبوعات سعودی، جنایت مزبور را به سه سال بعد نسبت دهند!
- در سال 1992 توسط یک مامور سابق موساد خبر دیگری دال بر شهادت امام صدر منتشر شد. این خبر که حاکی از رحلت امام طی سال 1986 در یکی از زندان های اسرائیل است، بلافاصله توسط سخنگوی رژیم صهیونیستی تکذیب شد.
- خبر دیگر مربوط به ادعای عبدالمنعم الهونی نماینده پیشین قذافی در مقر کشورهای جامعه عربی در مصر بوده است که در مصاحبه با الحیاة گفته بود: “باجناق ام را موظف به انتقال پیکر امام موسی صدر برای دفن در سبها کردند و سپس او را کشتند”! ایشان پس از مدتی در پاسخ به خبرنگار الشراع، در باب علت تغییر نظرش و پیش نهادن سناریوهای جدید به جای سناریوی مطرح شده در الحیاة با وقاحت و گستاخی تمام می گوید: “من برای این که ماجرای باجناق ام، خلبان نجمالدین الیازجی زنده بماند، به عمد آن را به ماجرای مهمی مانند قضیه امام صدر ربط دادم!”
- خبر شهادت امام موسی صدر در خاطرات محمد حسنی مبارک رئیس جمهور مخلوع مصر که در هفته نامه مصری “روز الیوسف” منتشر شد و پس از چند روز توسط سری عبدالرازق، رئیس هیئت وکلای مدافع حسنی مبارک رئیس جمهور سابق مصر وکیل مدافع تکذیب شد، وی گفت: ”انتساب این خاطرات به مبارک به هیچ وجه صحیح نیست و مبارک تاکنون هیچخاطراتی ننوشته است. ”
نکته اصلی در تمام ادعاهای شهادت امام موسی صدر فقدان جزئیاتی مانند زمان و مکان و نام افراد است و بیشتر داستان ها حدسی و شفاهی و بدون سند قطعی اند.
همچنین در سال 2002 یک سری زندانی در زمان رژیم قذافی آزاد شدند که درمیان آنها احمد الزبیر السنوسی نیز بود که قریب به 30 سالی در زندانهای لیبی اسیر بوده و هیچ خبری دراین مدت از او نبوده و گمان میرفته که کشته شده و اکنون هم رئیس انجمن زندانیان و رئیس منطقه خودمختار البرقه است. همچنین رئیس شورای نظامی طرابلس که از گروه العاقده بوده نیز در همان سال طی مذاکراتی با سیف الاسلام قذافی آزاد شد.
پس از سقوط قذافی نیز قریب به بیست و پنج هزار زندانی آزاد شدند و فهرستی هم از ناپدید شدگان تهیه شده که اکثریت آنها مربوط به درگیری های یک سال اخیر در ماجرای انقلاب لیبی است. و وزارتی به نام شهدا و مفقودین در دولت انتقالی درست شده که مسئول سامان دهی زندانیان و انقلابیون مفقود و خانواده هاشان می باشد و دستگاه امنیتی و اطلاعات لیبی نشانی از سرنوشت 1270 زندانی ناپدید شده در ماجرای کشتار ابوسلیم در دست ندارد.
پس از انقلاب لیبی
دکتر کمالیان در مصاحبه ای به تاریخ 5 آبان 1390 اشاره کرده اند: “برخی مقامات سابق رژیم قذافی که طی ماههای اخیر از او جدا شدند و نمی‌خواهم از آن ها نام ببرم، چند هفته پیش از طریق یک دولت غربی به مقامات لبنان و خانواده امام صدر اطلاع داده‌اند که امام صدر زنده است و شخصی در شهر سرت که آدرس و مشخصات او را نیز داده‌اند، از محل نگهداری امام صدر خبر دارد. “
اوایل بهمن سال گذشته کمیته لبنانی منسوب رئیس‌جمهور این کشور به همراه برخی اعضای خانواده امام موسی صدر عازم لیبی شدند و طی ملاقات با 6 عضو دولت انتقالی این کشور به تبادل اطلاعات درخصوص وضعیت پرونده امام موسی صدر پرداختند. در این ملاقات‌ها مشخص شد که پرونده امام موسی صدر و وضعیت ایشان برای مقامات لیبی بسیار حائز اهمیت است. وزیر خارجه لیبی مهمترین اولویت سیاست خارجی لیبی را پیگیری قضیه امام موسی صدر و آزادی ایشان اعلام کرد. مجموعه اسنادی که جمع‌آوری کرده بودند، حکایت از آن داشت کهامام موسی‌صدر در طول این سال‌ها زندانی بوده است. مقامات لیبی در این اسناد نام زندانبان‌های ایشان و مقامات امنیتی متولی حفاظت از او در تشکیلات قذافی را لیست کرده بودند. آقای عبدالجلیل، رئیس شورای انتقالی لیبی به من گفت: “ما تا قبل از سقوط طرابلس از امام موسی صدر خبر داشتیم اما پس از سقوط طرابلس سرنخ‌ها همگی گم شد. ”
عدنان منصور، وزیر خارجه لبنان، 26 ژانویه 2012 در گفتگو با خبرگزاری دولتی کویت (کونا) گفت: “مقام های لیبی تأیید و تأکید کرده اند که امام صدر لیبی را ترک نکرده است. ” و “هنوز مکان های مخفی در لیبی وجود دارند که از کنترل حکومت انتقالی بیرون اند. ” و نیز “دولت موقت و مجلس انتقالی لیبی نه تنها بر جنوب و شرق و غرب لیبی تسلط ندارند، بلکه تسلط آنان بر شهرهای بزرگ لیبی و به طور مشخص پایتخت لیبی طرابلس محل تردید جدی است. ” علیرغم ادعای نگارنده مبنی بر این که ” کوچک ترین مانعی برای یافتن ایشان در لیبی نیست”، مکان های مخفی در لیبی و عدم تسلط دولت و مجلس انتقالی بر جنوب و شرق و غرب لیبی خود یکی از بزرگترین موانع پیگیری پرونده است.
پس از انقلاب لیبی، برخی مقامات دولت انتقالی از پیدا شدن احتمالی پیکر امام صدر در یک گور دسته جمعی در طرابلس و آغاز آزمایشهای دی. ان. ای سخن گفتند. پس از این ادعا، کمیته رسمی پیگیری قضیه ربودن امام موسی صدر و دو همراه‌اش علیرغم اعتقاد به زنده بودن امام موسی صدر و دو همراه‌اش، به درخواست مقامات لیبی پاسخ گفت و در عملیات نبش قبری جمعی حاضر شد و بخشی از پیکری را که گروه تحقیق لیبی معتقد بود شاید مربوط به امام باشد، تحویل گرفت. در نتیجه این ادعاها نمونه جسد از طرف لیبی و با موافقت طرف لبنانی برای بررسی آن به کشوری اروپایی انتقال داده شد و بررسی های اولیه نشان داد که جسد با توجه به طول، اندازه و عمر آن به امام موسی صدر متعلق نیست.
از سن بالای امام موسی صدر سخن گفته اند؛ باید متذکر شد که با توجه به اینکه خانواده ایشان به طور طبیعی عمر زیادی داشته‌اند (مثلاً مادر ایشان 104 سال عمر کرده است و برادر بزرگتر ایشان هم هنوز زنده است) نمی‌شود احتمال حیات را جدی نگرفت.
و اما درمورد رژیم سابق لیبی باید گفت تا این لحظه هنوز اسراری نامکشوف از نظام قذافی باقی مانده است و هنوز جعبه سیاه او، ظلم‌ها و فاجعه‌ها و جرم‌های تروریستی بسیاری در خود دارد و آن دسته از همکاران او که زنده مانده‌اند، یا در انتظار دادگاه مردمی در لیبی هستند یا در کشورهای همسایه لیبی زندانی‌اند یا اینجا و آن‌جا در پشت کوه اموالی به غارت رفته، پنهان شده‌اند و همچنان تحت پیگرد مردم لیبی و پیگرد بین‌المللی‌اند که باید در انتظار محاکمه آن ها و شنیدن ناگفته هایشان از جنایات قذافی از جمله ربودن امام موسی صدر بود.
این روزها وزیر امور خارجه لبنان بعد از کسب اطلاعات در مورد وجود مقامات امنیتی نظام سابق لیبی در موریتانی و داشتن اطلاعات مهمی در مورد سرنوشت امام موسی صدر توسط آنها به موریتانی سفر کرده است شاید بتواند با “عبدالله السنوسی” مدیر سابق دستگاه اطلاعاتی “معمر قذافی” درباره سرنوشت امام موسی صدر صحبت کند.
پذیرفتن فرضیه شهادت امام موسی صدر از سوی مقامات یا رسانه های خبری ایرانی، علیرغم وجود همه شواهد ذکر شده مبنی بر حیات ایشان، پرونده شهید محمد جواد تندگویان، وزیر آزاده نفت جمهوری اسلامی ایران و اشتباه هولناک مذاکرهکنندگان در پذیرش فرض شهادت و نتایج جبران ناپذیر آن را در ذهن تداعی میکند. تسلیم نشدن در برابر صحنه آرایی های خطرناک و سناریونویسی های مشکوک کمترین انتظار دوستداران امام صدر از رسانه ها انتقال اخبار صحیح و پرهیز از شبهه افکنی و بیهوده جلوه دادن پیگیری ها است.
در پایان مجددا تأکید می شود تمام سناریوهای نقل شده درباره شهادت امام موسی صدر در نخستین روزها یا سال های اسارت به دور از واقعیت است و شاهدان و شواهد مختلف کذب بودن این ادعاها را تأیید می کنند. تا امروز که 34 سال از اسارت امام موسی صدر و دو همراهش می گذرد، هیچ دلیل منطقی و محکمه پسندی در تأیید شهادت یا مرگ ایشان وجود ندارد و هیچ خبری جمع بندی خانواده را مبنی بر حیات و زنده بودن امام در لیبی خدشه دار و متزلزل نکرده است. ضمن این که خانواده صبور آن بزرگوار و کمیته لبنانی پیگیری آمادگی کامل دارند تا هر گامی را برای روشن شدن حقیقت بردارند و تاکنون نیز چنین بوده است و این مسئله را مستندات رسمی ثابت میکند.
نوشته ی محمدسعید در سایت یاران صدر
لینک مطلب سایت بازتاب : http://baztab.net/fa/news/13834
لینک جوابیه در سایت بازتاب: http://baztab.net/fa/news/13922/
لینک جوابیه در سایت امام صدر نیوز: http://imamsadr-news.com/article/2959
برچسب ها :
یاران صدر , امام موسی صدر ,
جستجو 
